Trasa Festiwalowa powstała w sierpniu 2016 roku i łączy miejsca związane z Krajowym Festiwalem Piosenki Polskiej. Trasa została oznakowana budkami w kształcie Wieży Piastowskiej z ptaszkami. Wieża Piastowska jest najbardziej rozpoznawalnym symbolem miasta, a ptaszki mają nawiązywać do tradycji polskiej piosenki w Opolu. Przy każdej budce znajduje się kod QR, po zeskanowaniu, którego możemy dowiedzieć się o historii danego miejsca. Dla tych, którzy nie korzystają z aplikacji w telefonie, wydano ulotki z opisami i mapką, dostępne w Miejskiej Informacji Turystycznej w Opolu.

 

Modele ptasich budek wykonane zostały w pracowni artystycznej Jerzego Piechnika, według projektu Andrzeja Czyczyły. Odlewy z brązu wykonała opolska firma Art. Odlew. Mierzą około 50 cm i ważą ponad 5 kg. Oprócz siedmiu budek z ptaszkami na trasie znajdziemy także kilka ptaszków- nawigatorów, które wskazują nam kierunek trasy. Koszt utworzenia Trasy Festiwalowej wyniósł 30000 zł. i choć może się to wydawać dość zawrotną sumą, muszę przyznać, że pomysł jest świetny. Mamy naprawdę czym się pochwalić. Festiwal jest jednym z najbardziej znanych wydarzeń muzycznych w całej Polsce. I powinien dobrze się promować, aby przyciągnąć jeszcze więcej wybitnych gwiazd. Ptasie budki i ptaszki są przepięknie wykonane, z niezwykłą dbałością o szczegóły. Na mini Wieży Piastowskiej powiewa flaga, a na niej znajduje się miniaturowa nutka. Wszystkie budki i ptaszki są zawieszone na wysokości dwóch metrów. Uchroni to przed ewentualnymi wandalami. Jedynym mankamentem jest brak jakiejkolwiek tablicy informacyjnej na początku i końcu szlaku. Brakuje mi tradycyjnej tablicy z mapką, bo nie każdy korzysta ze smartfona. A jeśli nawet już ktoś go posiada i ma nawet ściągniętą aplikację do odczytywania kodów QR, to jak dla mnie brak odpowiedniej reklamy. Niestety budki i ptaszki zlewają się z budynkami, na których są umieszczone i przez to są słabo widoczne. Nie każdy podniesie głowę do góry, żeby je zobaczyć i nie każdy wpadnie na pomysł, aby zeskanować kod. Mimo, iż trasa otwarta została pod koniec sierpnia, w dalszym ciągu mało kto o niej wie…

 

Trasa Festiwalowa rozpoczyna się na Dworcu Głównym w Opolu. Pierwszą budkę znajdziemy w holu dworca, w pobliżu schodów i kas. I właśnie tutaj powinna znajdować się tablica informująca o tym ciekawym szlaku. Dlaczego akurat dworzec? Ponieważ większość artystów  w tamtych latach, do Opola dostawała się właśnie tym środkiem lokomocji.

Dworzec Główny został wybudowany w latach 1898- 1900. Powstały wówczas dwa budynki połączone tunelem. Obiekty wybudowano z czerwonej cegły z elementami białego piaskowca. Głównym projektantem był architekt Paul Thoemer. W latach 2012- 2014 dworzec zmodernizowano. Przystosowano go również dla osób niepełnosprawnych.

 

 

Z dworca musimy udać się do hotelu Mercure, niegdyś był to Hotel Dworcowy, później Opole. A co łączy hotel i festiwal? Otóż goście festiwalowi musieli gdzieś spać. Pierwotnie nocowali w maleńkim ówczesnym Hotelu Dworcowym oraz w kwaterach prywatnych. Po przebudowie budynku w 1964 roku, hotel mógł już pomieścić wszystkich gości festiwalowych.

Hotel Opole został wybudowany w miejsce wcześniejszego hotelu Krug, według projektu Weroniki Sznyrowskiej. W latach 90- tych dzierżawiony był przez prywatnego przedsiębiorcę. W 1998 roku hotel należał do grupy Orbis. Został wyremontowany, a w 2000 roku zmienił nazwę na Mercure. Obiekt posiada 103 pokoje, 7 sal konferencyjnych dla 280 osób a także restaurację. Obecnie nowym właścicielem jest spółka Hotele De Silva, która już jeden hotel wybudowała w naszym mieście. Natomiast hotel wciąż będzie funkcjonował pod nazwą Mercure.

 

1969, Hotel Opole

2017, Hotel Mercure, dawniej Opole.

 

Kolejnym punktem trasy jest Dworek Artystyczny ze skromną ścianą Opolskiej Alei Gwiazd. Dworek Artystyczny znajduje się na rogu ulic Sempołowskiej i Klasztornej (Studziennej). W 1909 roku w budynku znajdował się zakład szewski Karla Chmielusa, w 1934 roku zakład ślusarski, a w 1937 roku zakład blacharski. W 1992 roku Dworek staje się własnością Tadeusza Pabisiaka. Jest to najdłużej działający Klub Muzyczny w Opolu. Wraz z fundacją BluesOpole organizowane są tutaj koncerty, wieczory poetyckie, karaoke czy spotkania autorskie. Na stałe wpisała się już impreza „Opolski Jam Session”. Na murze znajdują się odciski dłoni gwiazd estradowych, również zagranicznych. Oprócz piosenkarzy i zespołów, swoje dłonie odcisnęli także instrumentaliści jazzu. Odlewy robione są na oczach publiczności, a podczas jednego festiwalu zaszczytu uwiecznienia dłoni może dostąpić tylko jedna gwiazda (solista bądź zespół), jest to swego rodzaju niezwykłe wyróżnienie. W Opolskiej Alei Gwiazd znajdziemy odciski dłoni piosenkarzy, takich jak: Ewa Bem, Ryszard Rynkowski, Michał Bajor; zespołów: Budka Suflera, Varius Manx, Skaldowie, De Mono czy Feel. Natomiast wyróżnieni instrumentaliści to: Adam Makowicz (USA), Harold Rubin (Izrael), Shuichi Hidano i Akira Jimbo (Japonia).

 

1920-30, ul. Klasztorna, po prawej stronie widnieje dawny zakład szewski K. Chmielusa, obecnie Dworek Artysty.

Dworek Artysty- widok obecny.

Opolska Aleja Gwiazd przy Dworku Artysty.

 

Następnym punktem na trasie jest Wzgórze Uniwersyteckie zwane również Opolskim Akropolem. Wzgórze jest najwyższym wzniesieniem w obrębie starego miasta. W średniowieczu znajdował się tutaj kamieniołom, a Wzgórze nosiło nazwę Góry Wapiennej (Kalberg). Na Wzgórzu znajduje się tak zwany skwer artystów, na którym umieszczono przepiękne rzeźby sławnych osób kojarzonych ze światem artystycznym, takich jak Agnieszka Osiecka, Czesław Niemen czy też Marek Grechuta. Rzeźby te są autorstwa Mariana Molendy, wykonane zostały w brązie. Nieoficjalnie mówi się, że jest to galeria figur brązowych.

Wzgórze Uniwersyteckie, Czesław Niemen.

Ptaszek- nawigator przy Wzgórzu Uniwersyteckim.

 

Kolejnym miejscem, w którym spotykała się cała bohema artystów to dawna restauracja z dancingiem „Pod Pająkiem”. Później restauracja zmieniła nazwę na „Karczmę Słupską”, w 1991 roku na „Skorpion”. Obecnie w tym miejscu znajduje się restauracja „Biesiada Opolska”.

1966- 1970, restauracja „Pod Pająkiem”.

1963- 1970, wnętrze restauracji „Pod Pająkiem” podczas jednego z festiwali w Opolu.

 

Widok obecny na dawną restaurację „Pod Pająkiem”.

 

Restauracja znajduje się w pobliżu Rynku, na którym możemy zobaczyć Aleję Gwiazd Polskiej Piosenki. Pierwsza gwiazda odlana w brązie należała do Czesława Niemena. Jej odsłonięcie nastąpiło w 2004 roku. Swoje gwiazdy mają między innymi: Maryla Rodowicz, Beata Kozidrak, Marek Grechuta, Małgorzata Ostrowska, Grzegorz Ciechowski, Paweł Kukiz, Michał Bajor, Edyta Geppert czy też zespoły: Dżem, Lady Pank, Kombi, TSA, Universe, Skaldowie i inni.

Aleja Gwiazd w Rynku w Opolu.

Jedna z gwiazd- Czesław Niemen w rynku w Opolu.

 

Spod Alei Gwiazd ptaszek- komunikator, znajdujący się na rogu Ratusza, kieruje nas w stronę Mostu Zamkowego.

W jego pobliżu znajduje się pomnik Papy Musioła. Karol Musioł w latach 1952-1965 był przewodniczącym Miejskiej Rady Narodowej w Opolu. To dzięki niemu wybudowano Amfiteatr. Był także inicjatorem powstania Krajowego Festiwalu Polskiej Piosenki, Dni Opola oraz założycielem Towarzystwa Przyjaciół Opola.

Pomnik Karola Musioła.

Ptaszek- nawigator.

 

Dalsza część trasy prowadzi przez Most Zamkowy nad Staw Zamkowy. Stawek powstał w 1930 roku w miejscu po dawnej fosie zamkowej. Po stawie latem pływano łódkami, a zimą zamieniał się w lodowisko. To właśnie na tym stawku w 1934 roku odbyły się zawody w jeździe figurowej, w których 14-letnia wówczas Maxie Herber zdobyła mistrzostwo Niemiec, a 2 lata później medal olimpijski. Staw w latach 1975-79 został przerobiony na dużą fontannę. Ponownej przebudowy stawku dokonano w 2013 roku. Powstała wówczas multimedialna fontanna muzyczna. Podczas świetlnych pokazów możemy usłyszeć największe polskie przeboje. Fontanna gra od maja do października o godzinie 12:00, 18:30 oraz 21:30. Grająca fontanna świetnie komponuje się z pobliskim Amfiteatrem oraz Muzeum Polskiej Piosenki.

 

 

Kolejnym punktem muzycznym na trasie jest właśnie Amfiteatr. Amfiteatr został wybudowany w 1963 roku według projektu Floriana Jesionowskiego. Natomiast pomysłodawcą projektu był Karol Musioł, który w 1957 roku był z wizytą w Budapeszcie i na Wyspie Św. Małgorzaty zobaczył tamtejszy amfiteatr. Tak mu się spodobał, że postanowił pomysł przenieść do Opola.

Amfiteatr w Budapeszcie. Fot. pochodzi ze strony: eng.szabadter.hu

 

Kiedy Amfiteatr został już wybudowany, do Opola przyjechali dziennikarze muzyczni Jerzy Grygolunas i Mateusz Święcicki. Panowie byli tak zachwyceni nowoczesną budowlą, że zaproponowali Karolowi Musiołowi zorganizowanie festiwalu piosenki. Pomysł spodobał się i jeszcze w tym samym roku wystartował Pierwszy Festiwal Piosenki w Opolu. Udało się go zorganizować zaledwie w cztery miesiące. Od 1963 roku (oprócz 1982 roku- stan wojenny) nieprzerwanie w Amfiteatrze odbywa się Krajowy Festiwal Piosenki Polskiej. Od tamtego czasu Opole dumnie nosi nazwę Stolicy Polskiej Piosenki.

Opolski amfiteatr w zimowej scenerii.

 

Ostatnim już punktem naszej trasy jest Muzeum Polskiej Piosenki. Ale niech nie zwiedzie Was nazwa. To nie jest zwykłe, wiejące nudą muzeum. Ale o nim będzie w następnym poście.