Tytułowy dwór książąt oleśnickich znajduje się w miejscowości Miejsce (gm. Świerczów, pow. Namysłów). Pierwotnie był wybudowany jako dwór obronny. Obecny budynek pochodzi z XVII wieku i został najpewniej wybudowany na starych murach z XVI wieku (w 1565 roku we wsi wybudowano drewniany kościół ewangelicki i prawdopodobnie w tym samym czasie został wybudowany dwór).

Dwór z zewnątrz.

W 1845 roku budynek przebudowany został na zameczek myśliwski książąt oleśnickich (Jagdschloß). Dwór zbudowany jest z cegły i kamienia. Obecnie zdarty jest z niego tynk, pod którym kryje się piękna gotycka cegła. Wokół dworu przebiega częściowo zachowana fosa.

Dwór z zewnątrz od strony fosy.

Czas sprawił, że drzewo wrosło w cegłę.

Fragment zachowanej fosy.

W 2009 roku na terenie dworu przeprowadzono badania archeologiczne, podczas których odkryto pozostałości po urządzeniach obronnych, w tym drewnianej palisadzie.

Oryginalna kostka brukowa przed dworkiem.

Historia właścicieli Miejsca i dworu jest dość skomplikowana.

Właścicielami dworu byli:

1294- książę Henryk V

1359- Witko ze Smogorzewa

1375- Mikołaj Samborowic

1497- 1601 rodzina Kottulinski (Kothulinsky) von Jeltsch

poł. XVII wieku- rodzina Frankenbergów

1719- Chrystian Ulrych II (1691- 1734) i Filipina Charlotta von Reden.

1744- Karola Chrystiana Erdmanna (1716- 1792) von Württemberg- Oels (oleśnicki), syn Chrystiana Ulrycha II.

1793- Eugeniusz Fryderyk Wirtemberski (1758-1822), syn Fryderyka Eugeniusza i Zofii Doroty.

1822- Eugeniusz Wirtemberski (1788- 1857), syn Eugeniusza Fryderyka Wirtemberskiego i Luizy Stolberg-Gedern. Dwukrotnie ożeniony.

1857- Eugeniusz Erdmann Wirtemberski (1820- 1875), syn księcia Eugeniusza i jego pierwszej żony Matyldy zu Waldeck-Pyrmont (1801- 1825).

1875- Wilhelm Wirtemberski (1828- 1896), syn Eugeniusza Wirtemberskiego i jego drugiej żony Heleny Hohenlohe-Langenburg. Miał sześcioro rodzeństwa, sam zmarł bezpotomnie.

1896- książę Mikołaj (1833- 1939), syn Eugeniusza Wirtemberskiego i jego drugiej żony Heleny Hohenlohe-Langenburg, brat Wilhelma Wirtemberskiego. Mikołaj również nie posiadał dzieci.

1903- król Wirtembergii, Wilhelm II (1848- 1921), syn księcia Fryderyka i księżniczki Katarzyny. Jego pierwszą żoną była Maria Waldeck- Pyrmont (1857- 1882) z którą miał trzy córki. Z drugą żoną Charlottą zu Schaumburg- Lippe w ogóle nie posiadał potomstwa.

W 1918 roku król Wilhelm II abdykował, zostając głową rodziny Wirtembergów. Po jego śmierci książę Albrecht Maria Aleksander Filip Józef zostaje głową rodziny (1865-1939), syn księcia Filipa Wirtemberskiego i Marii Teresy Habsburg.

Książęta wirtemberscy pozostali właścicielami majątku do 1945r. W międzyczasie dobra wielokrotnie oddawane były w dzierżawę.

Po wojnie we dworze znajdowała się plebania i szkoła. Dwór służył także jako budynek mieszkalny dla kilku rodzin.

Po 1989 roku został sprzedany prywatnemu przedsiębiorcy, za symboliczną złotówkę. Właściciel nie interesował się zbytnio dworem, doprowadzając do pogorszenia stanu budowli.

Na tym rysunku widać jak bardzo zniszczony był budynek.

Dokumentacja potrzebna przy remoncie zabytku.

Obecnie dwór jest w posiadaniu Grzegorza Kłysa, który pomalutku własnym sumptem oraz z pomocą unijną remontuje go. Dzięki niemu miałam okazję zobaczyć wnętrze dworku. Wprawdzie nie zachowało się żadne pierwotne wyposażenie, a sam dworek niemalże straszy pustymi murami, ale i tak warto go zwiedzić, a zwłaszcza posłuchać przepięknych opowieści obecnego właściciela.

Korytarz w dworku w remoncie.

Salon. Na razie nie wygląda najciekawiej ale ma spory potencjał.

Przepiękna ściana z muru pruskiego- już po odnowieniu z zachowaniem ocalałych belek.

Pan Kłys ma niesamowity dar opowiadania, połączony z ogromnym poczuciem humoru. Od razu widać, że to człowiek idealnie stworzony, aby to miejsce przywrócić do użyteczności. Niestety dworek był mocno zaniedbany przez poprzednich właścicieli. Obecnie od ponad 10 lat p. Kłys przeprowadza w nim gruntowny remont. Przede wszystkim został wymieniony dach, a wewnątrz malutkimi krokami są remontowane kolejne pomieszczenia. W starej części na piętrze znajduje się część mieszkalna państwa Kłysów. Natomiast w „nowszej” możemy już zobaczyć „salę rycerską” z przepięknym piecem kaflowym oraz kartusz herbowy Kottulińskich.

„Salon rycerski”.

Kartusz herbu Kottulinskich.

Jeden z przepięknych pieców kaflowych.

Kolejny piec z prześlicznymi kaflami.

Niezwykle ozdobna kafla pieca.

Częściowo wyremontowane pomieszczenie.

W piwnicy oryginalne sklepienia.

Oryginalny zachowany fragment malowidła ściennego. Można tylko wyobrazić sobie jak kiedyś dwór był bogato zdobiony.

Grzegorz Kłys jest doktorem Katedry Biosystematyki Uniwersytetu Opolskiego i w związku z jego pasją do biologii, na strychu ma powstać Muzeum Puszczy Śląskiej, głównie dotyczące flory i fauny dawnej puszczy. Reliktem puszczy jest Stobrawski Park Krajobrazowy, w którym możemy spotkać niezwykle ciekawe gatunki roślin i zwierząt. W swoim ogródku p. Kłys uprawia dość niespotykane na co dzień warzywa (np. bataty) oraz specjalną odmianę dzikiego storczyka.

Na strychu. Jak w piosence: „Tu na razie jest ściernisko ale będzie San Francisco”. W przyszłości w tym miejscu będzie Muzeum Puszczy Śląskiej.

Oprócz niesamowitej pasji jaką jest biologia i ekologia, p. Kłys zajmuje się również hodowlą dwóch krów i jaka. Jak to zwierzę z rodziny wołowatych, występujący głównie w Tybecie, Indiach i Chinach. Jest zwierzęciem udomowionym, z którego można pozyskać mleko i wełnę.

Jak- zwierzę udomowione.

Dwór obronny z fosą wpisany jest do rejestru zabytków (28.12.1988 r., nr rej.: 2189/88).