Gwoździce to niewielka wieś położona w województwie opolskim, w gminie Krapkowice. Znajdowała się tam fabryka bomb lotniczych „Munitionsfabrik”. Zarządzana była filią spółki IG Farben.

Najpierw był to LURANIL BAUGESELLSCHAFT z Ludwigshafen, później firma Anorgana GmbH w Brzegu Dolnym (zakład ten produkował bojowe środki chemiczne takie jak tabun i sarin).

Tabun został wynaleziony w połowie lat 30. ubiegłego wieku przez dr Gerharda Schradera. Środek ten jest silnie trujący, ma działanie paraliżująco- drgawkowe, rujnuje cały układ nerwowy. Gaz ten do organizmu dostaje się nie tylko przez nos i usta, ale także przez skórę.

Niemcy podczas wojny wyprodukowali ok.12 tys. ton tabunu, wykorzystując więźniów miejscowej filii obozu koncentracyjnego Gross-Rosen. Zmarło wówczas ponad 3 tys. osób.

W 1938 r. dr Wolfgang Wirth wynalazł jeszcze bardziej trujący środek – sarin (C4H10FO2P). Jedna kropla wystarczy, by skazić 1 m³.

W wyniku kontaktu z gazem śmierć następuje w ciągu 6 minut (w wyniku niewydolności płuc). Ocenia się, że Niemcy wyprodukowali od 60 do 400 ton sarinu. Na szczęście Hitler zabronił użycia gazu w wojnie. Być może było to wynikiem tego, iż Hitler podczas I wojny światowej sam padł ofiarą ataku gazowego, który go oślepił.

Wracając do artykułu, w poniemieckiej jednostce znajdowały się (znajdują nadal?) ogromne podziemne magazyny, do których wjeżdżały całe składy pociągów. Tam załadowywano je amunicją, którą wywożono dalej. Przytaczam dostępny fragment z książki Szymona Wrzesińskiego „Tajne kompleksy lotnicze Trzeciej Rzeszy na Dolnym Śląsku i Ziemi Lubuskiej”:

„Według wojskowego wykazu z 1953 roku, była tutaj poniemiecka fabryka bomb lotniczych wykonywanych z materiałów sprowadzanych z innych fabryk. W dokumencie wspomniano również o grupie naziemnych bunkrów amunicyjnych, betonowych o silnej konstrukcji (dla kamuflażu obsadzonych drzewami). Było: 18 bunkrów jednakowego typu o wymiarach: 15×20 m, 2 bunkry o wymiarach 46×22 m oraz jeden budynek garażowy na 24 wozy, 4 budynki gospodarczo- mieszkalne bez drzwi, okien i podłóg. Bocznica zdewastowana.

Dojazd z miasta Krapkowice 4 km szosą asfaltową, następnie droga brukowana kostką. Obiekt położony na obszarze 20 ha w lesie. Po wojnie przez długie lata w posiadaniu ŚOW, w części kompleksu były wojskowe składy amunicji.”

Obecnie teren po dawnej fabryce bomb wchłonięty został przez czynną jednostkę wojskową JW. 4240. Znajduje się tutaj 3. Centralna Składnica Materiałów Wybuchowych, podlegająca 6. Rejonowej Bazie Materiałowej we Wrocławiu.

Współrzędne: 50°29’11″N   17°54’25″E

Nowe ogrodzenie.

Nowe ogrodzenie.

Pozostałości po starym ogrodzeniu.

 

Obiekt obecnie jest niedostępny, otoczony jest podwójnymi zasiekami, pilnowany przez wartowników i biegające luzem psy. Płot z drutem kolczastym jest nowy. Gdzieniegdzie widać pozostałości starego ogrodzenia. Do obiektu poprowadzone są tory kolejowe, które w 2012 roku zostały wyremontowane. Są one wpisane na listę linii kolejowych mających znaczenie państwowe (np.  obronne), które powinny być utrzymane. Stąd też ich remont, który dziwi wielu, bo mało kto zdaje sobie sprawę o obecności wyżej wymienionej jednostki. Tory biegną do Krapkowic, a stamtąd do Prudnika, gdzie rozwidlają się w dwie strony: do Nysy i do Kędzierzyna Koźla.

Stara droga z oryginalną niemiecką kostką brukową.

 

Mapka obiektu:

http://wikimapia.org/34197978/pl/Poniemiecka-fabryka-bomb-lotniczych