Opole cmentarz ul. Wrocławska
W 1813 roku postanowiono utworzyć nowy cmentarz na Przedmieściu Odrzańskim, które wówczas było położone poza murami miasta, przy obecnej ul. Wrocławskiej. Podjętą taką decyzję ponieważ wszystkie istniejące do tej pory cmentarze były już przepełnione. Pierwotnie planowano budowę cmentarza przed Bramą Gosławicką (okolice dzisiejszego pl. Kopernika) oraz przed Bramą Groszowicką koło kościółka Św. Barbary (okolice placu przed Filharmonią). Niestety, ze względu na zbyt płytko leżącą skałę wapienną i wysoki poziom wód gruntowych, z pomysłu wycofano się. Obecna lokalizacja nie podobała się mieszkańcom, gdyż Przedmieście Odrzańskie osnute było ponurą sławą, znajdowało się tu tzw. Miejsce Straceń.
Przeczytaj dalszą część wpisu »
Podczas jednej z wypraw rowerowych miałam niecodzienną okazję, aby zwiedzić pozostałości majatku rodziny von Eynern. Dziś po dworku nie ma śladu, został jedynie zaniedbany park podworski i budynki folwarczne.
Przeczytaj dalszą część wpisu »
Miejscowość Pokój, dawniej Carlsruhe, została założona w połowie XVIII w. przez księcia wirtemberskiego Carla Christiana Erdmanna von Würtemberg. Książę był miłośnikiem polowań i podczas jednego z nich znajduje spokojny uroczy zakątek. Nazywa go Carlsruhe – czyli (s)pokój Karola. Książę w tym miejscu zakłada zwierzyniec. Legenda głosi, iż w trakcie polowania zmęczony książę zasnął. Podczas drzemki przyśniła mu się wspaniała rezydencja i to miało go zainspirować do podjęcia budowy. W 1748 r. wykarczowano osiem krzyżujących się promieniście alei, a w miejscu ich przecięcia wzniesiono drewniany zamek. Zamek ten pełnił funkcję rezydencji letniej rodziny książęcej. Miał charakter warowny – wokół niego istniała palisada oraz fosa z wodą, nad którą przerzucono dwa mosty zwodzone. Po pożarze w 1751 r. na jego miejscu wybudowano nowy, murowany pałac. Stał się on początkiem oryginalnego układu urbanistycznego na wzór miasta Karlsruhe w Westfalii. Mała śródleśna osada nabrała cech miejskich.
Przeczytaj dalszą część wpisu »
Dziś chcę Wam pokazać przepiękne ruiny dawnego folwarku Lesisko, dawniej zwanym Waldhof. Niestety niewiele informacji znalazłam na jego temat. Nie wiem ani kiedy powstał folwark, ani kiedy zaprzestano tu gospodarzyć. Tak, jakby w ogóle nie istniał. A jednak widziałam go na własne oczy. Zachęcam do zwiedzenia go na żywo, nie tylko na blogu…
Przeczytaj dalszą część wpisu »
W Ligocie Dolnej, na zboczu Kamiennej góry, znajduje się kamieniołom z nieczynnym już wapiennikiem. Kamieniołom ten powstał jeszcze przed drugą wojną światową, a zamknięto go w 1994 r. Piece wapienne służyły już w XIV-XV w. do wypalania wapna, które z kolei stosowano do podkładów pod freski, sporządzania zapraw murarskich a od XIX w., wraz z rozwojem technologicznym, do wybielania, jako nawóz i jako środek dezynfekcyjny. Wapno było również podstawowym składnikiem karbidu, służącym do oświetlenia. Natomiast od końca XIX w. używano go produkcji cementu. Jak widać, jest to niezwykle cenny materiał. Nasze opolskie wapienie pochodzą z epoki triasu. Jest to najstarszy okres ery mezozoicznej, który trwał od 252,2 do 201,3 milionów lat temu. Wapień czasem nazywano „białym złotem”.
Autorka bloga Mariola na tle dawnego kamieniołomu wapieni i margli, fot. (Ł.M.) 2018 r. Przeczytaj dalszą część wpisu »
Zakrzowska Szpica zwana również Górą Szpica – to najwyższe wzniesienie gminy Gogolin w woj. opolskim. Na starych niemieckich mapach widnieje nazwa Sprentschützer Berg.
Nazwa góry wywodzi się prawdopodobnie od pięciometrowego, kamiennego obelisku, zbudowanego w kształcie ostrosłupa, który znajduje się na jej szczycie. Obelisk został powstał pod koniec XVIII wieku przez ówczesnego właściciela tych ziem, hrabiego Strachwitz. Upamiętnia on przejęcie Śląska przez Prusy. Chociaż znalazłam też informację, jakoby wieża miała być geodezyjnym punktem pomiarowym. Ale na żadnej starej mapie nie znalazłam, aby w tym miejscu znajdował się kiedykolwiek znak niwelacyjny, więc ja bym wykluczyła tę tezę.
Przeczytaj dalszą część wpisu »
Tematem postu jest pewna wieś, której nie ma dzisiaj już na mapach, ale została w pamięci mieszkańców. Klucznik (gm. Łambinowice), bo o nim mowa, istniał już w XIV wieku. Była to niemała wieś, licząca ok. 400 mieszkańców (przed I wojną ponad 600). Znajdowały się tu: folwark, kościół katolicki i ewangelicki wraz z przyległymi cmentarzami, dwie szkoły (katolicka i ewangelicka), przedszkole , dwa sklepy z artykułami kolonialnymi, piekarnia, rzeźnia, szewc, zakład krawiecki, dwie gospody, kuźnia i wiele innych dóbr.
Przeczytaj dalszą część wpisu »
Czy wiecie, że…
na terenie województwa opolskiego istniało około 200 obozów pracy?
Dziś opiszę jedno z takich miejsc, które znajdowało się w niewielkiej wsi Łambinowice.
Obóz pracy 1945-46.
Pod koniec lipca 1945 roku, czyli już po wojnie (która skończyła się w 8 maja!) polskie władze utworzyły Obóz Pracy w Łambinowicach jako „obóz przesiedleńczy”. Niektórzy nawet nazywają go obozem koncentracyjnym bądź zagłady. Mocne słowa ale jeśli przyjrzeć się bliżej temu, w jaki sposób traktowano ludzi, jak ich upodlono, ilu straciło życie, słowa te będą tylko odzwierciedleniem emocji rodzin, które straciły tu swoich bliskich. Jak już pisałam w poprzednim poście, przetrzymywano w nim Niemców (najliczniejszą grupą byli mieszkańcy okolicznych miejscowości) czekających na przymusowe wysiedlenia w głąb Niemiec. Wśród nich byli członkowie SS, SA, NSDAP i organizacji nazistowskich oraz strażnicy z obozów jenieckich Lamsdorf. Więziono również Ślązaków bo jak przyznał, sam szef obozu, Gęborski: „być może w obozie byli osadzeni Polacy, jednak mówili tak niezrozumiałą gwarą, że trudno było ich uznać za Polaków lub wyróżnić spośród Niemców”. A oni po prostu mówili po śląsku! W sumie więziono od 5000 do 8000 osób. Na skutek nieludzkich warunków, a także zbrodniczej działalności, w obozie poniosło śmierć około 1100 osadzonych. Obóz zlikwidowano dopiero w październiku 1946r.
Cmentarz Ofiar Obozu Pracy. Pomnik poświęcony Ofiarom Obozu w latach 1945-46.
Przeczytaj dalszą część wpisu »
Łambinowice- szlakiem trzech wojen.
O obozie w Łambinowicach słyszałam już dawno temu. Wówczas interesowałam się tematyką wojenną i dotarłam między innymi do tegoż miejsca. Jednak najbardziej wstrząsnęło mną to, co doczytałam później, przy okazji opracowywania na potrzeby kursu Terenowy Przewodnik Po Opolszczyźnie, artykułu o obozie w Łambinowicach. Wtedy dowiedziałam się o polskich obozach w Polsce. Wcześniej ten temat był starannie ukrywany przez nasze władze. Wojna już skończyła się, większość obozów zlikwidowano a tu okazuje się, że nie do końca. Mówiąc o obozach większość z nas ma na myśli obozy (lagry) powstałe podczas wojny, że to Niemcy hitlerowskie czy też Ruscy byli oprawcami. A całkiem niedawno na świat wypłynęło, że i my Polacy wcale nie byliśmy lepsi…
Przeczytaj dalszą część wpisu »
Za górami, za lasami, za siedmioma rzekami… Nieee, to nie ta bajka… Tuż za Opolem znajduje się niewielka miejscowość Falmirowice. Nazwa miejscowości prawdopodobnie pochodzi od pierwszego właściciela wsi- Chwalimira. Imię to oznacza „chwała chłopstwa” bądź „chwalebny chłop”.
Przeczytaj dalszą część wpisu »
Diabelski Kamień w Kamieniu Śląski.
Według ustnych przekazów, dawno dawno temu diabeł niósł ogromny głaz, który był bardzo ciężki. Prawie już świtało a do piekła miał jeszcze długą drogę. Ze złości więc rzucił kamieniem i czym prędzej pognał do domu. Jak powszechnie wiadomo musiał to uczynić jeszcze przed wschodem słońca bo potem tracił swą moc .
Diabeł uderzył kamieniem z taką siłą, że ten rozpadł się na kilka kawałków. Jeden z nich, największy, spadł w okolice Kamienia Śląskiego. A dokładniej przy starej drodze z Kamienia do Tarnowa.
W 1980 roku został on przeniesiony na plac przed kościołem w Kamieniu Śląskim. Stoi on tam do dziś a ludność nazywa go „Kamieniem Diabelskim”. Ponoć na kamieniu tym widnieją ślady diabelskich pazurów. Ja ich niestety nie znalazłam ale zachęcam do poszukiwań:)
Przeczytaj dalszą część wpisu »
Dziś zapraszam na wycieczkę do pewnego tajemniczego tunelu. Wolfsschlucht, czyli Wilczy Dół albo Wilczy Jar, bo o nim mowa, znajduje się w pobliżu rezerwatu „Kamień Śląski”. Prowadzi do niego przepiękna Aleja Kasztanowa.
Przeczytaj dalszą część wpisu »
Na początek chciałabym przedstawić historię Śląska Opolskiego. Jest to o tyle skomplikowane, że granice Śląska ciągle ulegały przekształceniom w wyniku różnych działań polityczno- administracyjnych.
Artykuł ten powstał na podstawie materiałów z kursu Terenowy Przewodnik Po Opolszczyźnie, zasobów internetowych (na końcu umieszczam adresy tych najciekawszych), jak i notatek własnych.
200 tys. lat p.n.e.
Ślady pobytu człowieka na ziemiach dzisiejszego Śląska sięgają ok. 200 tys. lat p.n.e. Jednakże aż do przełomu starej i nowej ery, przewijających się przez te ziemie ludów, nie należy wiązać z jakąś konkretną kulturą: słowiańską czy germańską.
Przeczytaj dalszą część wpisu »
